Dokąd dotrzemy autem z uczciwością w baku?

Powiedz jak bardzo jesteś uczciwy, a ja powiem Ci, jak bardzo dostaniesz za to po dupie. Ile razy w naszym życiu karmie się coś pomyliło i wróciła jako zły skutek po - zdawać by się mogło - dobrej przyczynie? 

Albo wróciła bez żadnej przyczyny?

Do Krainy mlekiem i miodem płynącej?

Przykłady pozornej tylko uczciwości towarzyszą nam każdego dnia. Rozpoczynają się już od samego śniadania, gdzie z trudem odnajdziesz orzechy w paczce płatków "z orzechami" przecież. Idziesz do sklepu po świeże ciasto, a pani Jadzia pakuje je z szerokim uśmiechem, pokazując wszystkie zęby. W domu jednak, to Twoje siekacze mają problem z ugryzieniem sernika, który pamięta czasy zeszłego tygodnia. Znalazłeś portfel z kilkoma stówkami i zwróciłeś właścicielowi? Szczęściarz z niego. Mój być może spodobał się znalazcy na tyle, że postanowił go sobie zatrzymać ze wszystkimi dokumentami w środku.

Jest wiele przykładów na to, że ludzie nie grzeszą uczciwością. Najbardziej klasycznym jest reklama. Dlatego nie przepadam za robieniem zakupów. Jednak, jako że nie dorobiłam się jeszcze własnej asystentki, która je za mnie zrobi (może dlatego, że próbuję jednak żyć uczciwie?), to zdarza mi się średnio raz na tydzień spacerować między krzyczącymi do mnie półkami w supermarkecie. Potrzebujesz szamponu przeciwłupieżowego? Ten tutaj, weź ten tutaj! Tylko on ma w swoim składzie wyciąg z antyłupieżowca przeciwłupieżowego, rosnącego w Dolinie Pięknych Włosów, gdzieś w Krainie mlekiem i miodem płynącej. Tylko dzięki niemu będziesz czuć się pięknie i pozbędziesz się wszystkich kompleksów. Tak naprawdę, nie różni się on niczym od tego z półki niżej, jednak zapamiętana gdzieś reklama, wrzuca nam do koszyka ten cudowny specyfik. O magii reklamy na pewno zdarzy mi się jeszcze pisać, bo temat ten strasznie mnie fascynuje. O jej związku z uczciwością również - bo czy wciskanie komuś bzdur nie jest nieuczciwe?

Idąc od supermarketu, można zawędrować z naszymi przykładami jeszcze dalej. Zaczniemy od sklepu, przejdziemy przez treści, które oglądamy codziennie w Internecie, pomaszerujemy do szkoły i na uczelnię, gdzie uczciwa młodzież wyrasta na kilometrowych ściągach (skłamałabym, gdybym się z nią nie utożsamiła). Skończymy gdzieś na wyborach i rządach w Polsce. Możemy też wyjechać poza jej granice i dyskutować o wydarzeniach ostatnich dni we Francji. Na tym jednak się zatrzymam.

Mandacik, proszę pani

Temat uczciwości nasunął mi się po zdarzeniu, które miało miejsce w zeszłą sobotę. Był to jeden z moich najbardziej pechowych w ostatnim czasie dni, który rozpoczęłam wyjątkowo dostojnie, wylewając na siebie pół kubka porannej kawy.

Feralnego sobotniego wieczoru jechałam tramwajem do centrum Gdańska. Po dwóch przystankach podszedł do mnie w wiadomym celu kanar. Niczego się nie spodziewając, podałam mu kartę miejską zakupioną w zeszłym miesiącu. Aż tu nagle "mandacik, proszę pani"! Okazało się, że zakupiony przeze mnie - mój pierwszy w tym mieście - bilet MIESIĘCZNY na autobusy i tramwaje, nie jest ważny przez miesiąc, a 30 dni. Przejechałam się zatem nie za 1,5 złotego, a za złotych 120.

Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się chyba (a jak się zdarzyło, to osoba z którą tak postąpiłam, jest zobowiązana do przypomnienia mi tego zdarzenia i jego okoliczności!) jechać bez biletu z premedytacją, z podwyższonym biciem serca, czekając na nieprzyjście kanara. Mimo to mandatów w swoim życiu dorobiłam się już kilku. Raz kasownik zrobił mi psikusa i zadziałał podwójnie, raz tak się zamyśliłam, że siedziałam patrząc w okno z biletem w dłoni, przygotowanym do skasowania. Obie te wycieczki kosztowały mnie tyle, ile kosztują niepotrzebne wydatki. Za każdym razem mówię sobie, że próba bycia uczciwą nie popłaca, i że będę bardziej uważać ze swoją nieuwagą.

Uczciwością i pracą ludzie się nie bogacą

Przynajmniej nie w sposób materialny. Samochód zatankowany uczciwością, powinien mieć w bagażniku dodatkowo zapasy cierpliwości i motywacji. Dzisiaj bycie przyzwoitym i porządnym nie jest łatwe, gdy naokoło ludzie nie do końca traktują się tak, jak sami by tego chcieli. Podobnie jest ze wszystkim, co nie przynosi korzyści materialnych. Wolontariat, akcje charytatywne, bezpłatne praktyki - tego typu działania nadal funkcjonują, i mają się całkiem dobrze. Jedni aktywnie biorą w nich udział, inni siedzą bezczynnie i dziwią się, jak tak można - za darmo?

Tutaj uczciwość zaczyna już chyba zahaczać o dobroć. Myślę, że dobry ze mnie człowiek, nie mi to jednak oceniać.

Ruszając powoli w kierunku konkluzji, w każdej chwili jesteśmy narażeni na krytykę, każdy ma prawo wypowiedzieć swoje zdanie, z którym nie do końca przyjdzie nam się zgodzić. Zawsze znajdzie się ktoś, kto nie zrozumie wyższych idei, jakie mogą przyświecać niektórym ludziom. Z uczciwością jest jak z lojalnością, szczerością czy zaufaniem. Nie można jej komuś dać i dostać na urodziny, ale można się nią kierować. A że karma pomyli adresy i wróci do nas z przytupem, spotka nas to jeszcze nie raz, spokojnie. Przynajmniej czujemy, że trafiła do nas przypadkiem, a nie, że była zaadresowana na nasze nazwisko.

Warto być uczciwym, choć nie zawsze się to opłaca. Opłaca się być nieuczciwym, ale nie warto. - tak mądrze rzekł śp. profesor Bartoszewski. Lepiej bym tego nie ujęła.